Lista ciekawych miejsc województwo o

Wystarczy kliknąć w wybraną miejscowość z listy aby się rozwinął opis!!

Bąków

Opis: Miejscowość znajduje się w okolicach Kluczborka i oddalona od niego o około 10 km w kierunku wschodnim. Jest to stara wieś Opolszczyzny, która powstała w II połowie XIII wieku. Przypuszcza się, że w X wieku św. Wojciech w jej okolicach głosił ewangelię. Pierwszymi właścicielami była rodzina Frankenbergów, lecz na przestrzeni wieków było ich wielu. Ciekawostką tej miejscowości jest kościół drewniany, jeden z najstarszych w powiecie kluczborskim. Wybudowany na przełomie XV i XVI wieku. Pierwotnie jako katolicki, a od 1550 roku do 1945 własność protestantów. Po II wojnie światowej ponownie rzymsko-katolicki. Jest on orientowany, konstrukcji zrębowej, na podmurówce z cegły, oszalowany. Dach dwuspadowy kryty gontem, prezbiterium zamknięte trójbocznie. Przylegająca wieża jest konstrukcji szkieletowo-słupowej i nakryta gontowym dachem namiotowym. Wewnątrz zachowały się bardzo ciekawe fragmenty polichromii, ołtarz główny wypełnia gotycki tryptyk z II połowy XIV wieku (jeden z najcenniejszych na Śląsku), bardzo interesująca jest XVIII-to wieczna ambona. Przez wieś przebiega szlak pieszy koloru czerwonego, który początek bierze w Kluczborku. Naprawdę warto zawędrować do Bąkowa i obejrzeć ten piękny kościół znajdujący się na Szlaku Drewnianego Budownictwa Regionalnego. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Bierdzany

Opis: Miejscowość znajduje się w powiecie opolskim-ziemskim, gminie Turawa, przy drodze krajowej nr 45 między Opolem a Kluczborkiem. Znana była już w XIII wieku, lecz są przypuszczenia o wcześniejszym jej pochodzeniu. W XVII wieku we wsi był młyn wodny, szkoła, tartak, gorzelnia, leśniczówka. W latach 1746-1754 właścicielką wsi była Anna Justyna von Loewenkron, która poniosła ogromne zasługi w rozwój Bierdzan. Na przestrzeni wieków nazwa tej miejscowości zmieniała się wielokrotnie, że wymienię: Bierdzany, Bircan, Berdzan, Burzany, Bierczana, Burdzan, Burkardsdor. Po 1945 roku przywrócono jej pierwotną nazwę Bierdzany. W centrum wsi widoczny jest piękny drewniany kościół pw. św. Jadwigi Śląskiej otoczony pomnikowymi dębami. Wybudowany w 1711 i trzykrotnie odnawiany w XX wieku. Świątynia jest orientowana, konstrukcji zrębowej, wieża konstrukcji słupowej, całość kryta gontem. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, a nad skrzyżowaniem transeptu i nawy znajduje się sześcioboczna wieżyczka zakończona baniastym hełmem z latarnią. Wystrój kościoła jest barokowy, na ścianach ciekawe polichromie o tematyce sakralnej. Warto zwrócić uwagę na malowidło „śmierci bierdzańskiej” prezentujące śmierć trzymającą w dłoni klepsydrę i starca. Drzwi wejściowe ze starymi okuciami również przykuwają uwagę krajoznawcy. Naprawdę warto odwiedzić Bierdzany podczas wędrówek w okolicach Kluczborka. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Brzezinki

Opis: Miejscowość znajduje się w powiecie kluczborskim, gminie Wołczyn, przy drodze lokalnej między Wołczynem a Byczyną. W tej starej wsi, której historia sięga XIII wieku, bardzo ciekawym zabytkiem jest późnogotycki kościół drewniany filialny pw. Poczęcia NMP usytuowany na miejscowym cmentarzu. Wybudowany około 1550 roku jest orientowany, konstrukcji zrębowej. Dach dwuspadowy o trzech kalenicach. Całość kryta gontem. Charakteryzuje go wysmukła wieża zakończona dachem namiotowym. Wewnątrz świątynia udekorowana jest polichromią ornamentalną o motywach roślinnych, wykonaną przez Michała Głomba w 1776 roku. Warto zwrócić uwagę na barokowy ołtarz, późnorenesansową ambonę oraz barokową chrzcielnicę. Całość wraz z cmentarzem zamknięta jest drewnianym ogrodzeniem nakrytym daszkiem dwuspadowym. W ogrodzeniu usytuowano dwie bramy: większą (podwójną) i mniejszą (pojedynczą), pochodzące z II połowy XVIII wieku. Wejście do skansenu w Bierkowicach jest kopią większej bramy w Brzezinkach. Naprawdę warto być w tej wsi podczas wędrówki szlakiem kościołów drewnianych w powiecie kluczborskim. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Bzinica Nowa

Opis: Piosenka też czasami może się okazać historią. Chcę zaprezentować grób Karolinki, tej samej o której ułożono piosenkę Poszła Karolinkka do Gogolina. Ale od początku. Karolinka urodziła się 11.07.1884 r. w Grodźcu. Rodzicami jej byli Jochan Karliczek i Elżbieta Krajczi. Pewnego dnia zakochał się w niej Fryderyk Karliczek zamieszkały w Lubieniu. Był to mężczyzna bardzo przystojny z wielką fantazją i brawurą, niestety miał już żonę i dzieci. Do żadnego romansu nie doszło, Karolinkę wydano za mąż za mieszkańca Grodźca, Józefa Krajczi (zmiana nazwiska na Kleinbert była wynikiem niemieckiej okupacji – z niemiecko brzmiącym nazwiskiem było łatwiej).. Z miłości Karolinki i Fryderyka narodziła się piosenka. Karolinka po latach przeprowadziła się do Bzinicy nowej. Miała jedenaścioro dzieci. Zginęła bardzo tragicznie bo jadąc ze swoim synem Frytzem do domu zobaczyła biegającego ze strzelbą sąsiada, który się niepokoił, że jego żona nie wraca do domu. W momencie gdy zapytała sąsiada Czapla co się stało, on zrobił gwałtowny zwrot i strzelba wypaliła. Zmarła 13 czerwca 1939 roku i została pochowana w Bzinicy. W 1940 roku pobrali się najmłodszy syn Fryderyka Karliczka, Karol i jedna z córek Karoliny, Elżbieta. Cmentarz nosi miano opuszczonego. Dotarcie do niego jest dość trudne, ponieważ znajduje się na uboczu. Nie prowadzi do niego żadna droga, jedynie wiejska ścieżka. Groby są bardzo zaniedbane, ale grób Karlinki jest odsłonięty. Wyświetl większą mapę Marcin Czerwiński

Chocianowice

Opis: Miejscowość znajduje się w powiecie kluczborskim, gminie Lasowice Wielkie i oddalona od Kluczborka w kierunku południowo-wschodnim. Historia wsi sięga XIV wieku. Już wtedy istniał drewniany kościół. Obecny kościół drewniany wybudowany w 1662 roku zwróci uwagę krajoznawcy. Do 1810 roku patronem był Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, a do 1959 roku był kościołem parafialnym. Obecnie świątynia filialna pw. Narodzenia NMP. Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej z wieżą konstrukcji słupowej. Prezbiterium zamknięte trójbocznie. Dach dwuspadowy o dwóch kalenicach. Nad nawą wyższy, nad prezbiterium niższy, kryte gontem. Nad nawą sześcioboczna sygnaturka nakryta daszkiem namiotowym. Na zewnątrz, przy nawie od strony północnej soboty wsparte na słupach. Wystrój wewnątrz barokowy. Miłośników architektury drewnianej zachęcam do odwiedzenia tej wsi. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Chrzelice

Opis: Wieś położona między Krapkowicami a Korfantowem, w sąsiedztwie Borów Niemodlińskich. To stara wieś pamiętająca czasy piastowskie, czeskie, rządy Hohenzollernów. Świadkiem burzliwej historii jest zamek usytuowany na wzniesieniu, zbudowany w XIV wieku przez książąt opolskich. W ich władaniu był do 1532 roku. Później był własnością rodziny Posadowskich. Ma kształt czworoboku, pośrodku jest wolno stojąca wieża, która była związana z legendą o św. Cyrylu i Metodym. Podobno mieli tutaj nauczać i wybudować romańską rotundę. Na przełomie XVII i XVIII wieku mocno przebudowany na barokowy pałac. Zamek otacza park. Obecnie jest w prywatnych rękach, a właściciele planują stworzyć tu centrum kulturalne. Wędrując śladami Piastów śląskich warto odwiedzić Chrzelice. Opracowała Monika Pszczółkowska, foto Zygmunt Pszczółkowski

Czarnowąsy

Opis: Wieś położona na północ od Opola, tuż za granicą administracyjną miasta. Uwagę turystów przyciągał drewniany kościół św. Anny. Posadowiony na niewielkim wzgórzu był łatwo widoczny, konstrukcji zrębowej, cały pokryty gontem. Prezbiterium zakończone wielobocznie i od nawy oddzielone łukiem tęczy. Został wybudowany w stylu barokowym przez Krzysztofa Mleńskiego w latach 1684-1688. Polichromie stanowiły motywy ludowe z XVIII wieku. Ołtarz główny wykonany w XVII wieku był trójdzielny i dwukondygnacyjny. W kaplicy kościelnej można było zobaczyć późnogotycką drewnianą chrzcielnicę. Na zewnątrz wokół kościoła były soboty. Piszę o tym kościele w czasie przeszłym, ponieważ 19.08.2005 roku strawił go pożar. Odbudowa trwa już dwa lata, wyglądem ma przypominać stary zabytkowy kościół. Zamieszczone zdjęcie pochodzi z maja 1995 roku. Innym ciekawym obiektem jest dawny klasztor sióstr premonstrantek, które sprowadził z Rybnika książe opolski Kazimierz. Klasztor odegrał ogromną rolę w Czarnowąsach i okolicy. Od początków istnienia aż do 1945 roku znany był z działalności dydaktyczno – wychowawczej, którą z biegiem lat rozszerzał. Po wojnie był sierociniec, a od 1956 roku Zakład Specjalny dla Dzieci „Caritas”. Od 1990 roku zarządza Zgromadzenie Sióstr Św. Jadwigi, które prowadzą szeroką działalność charytatywną. Szczególnie polecam zobaczyć tę niezwykłą wieś. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Dąbrowa

Opis: Miejscowość znajduje się na zachód od Opola. We wsi znajduje się XVII-wieczny kościół Św. Wawrzyńca otoczony starymi lipami. Wystrój jest barokowy z rokokową amboną. Innym ciekawym zabytkiem jest renesansowy zamek, mocno już przebudowany. Jedynie zachowała się późnorenesansowa dekoracja stiukowa. Zamek otoczony jest zabytkowym parkiem z XVII wieku o urozmaiconym drzewostanie. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Dobrzeń Wielki

Opis: Miejscowość gminna oddalona od Opola o 12 km w kierunku północnym. Położona przy drodze wojewódzkiej nr 454. To jedna z najstarszych miejscowości w powiecie opolskim, której początki sięgają XIII wieku i należała do klasztoru w pobliskich Czarnowąsach (opis tej wsi znajduje się na stronie). W okresie panowania pruskiego i hitlerowskiego była silnym ośrodkiem polskości. Będąc w tej wsi warto zawitać do zabytkowego drewnianego kościoła św. Rocha. Znajduje się on na cmentarzu. Jest on konstrukcji zrębowej z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Otoczony z zewnątrz sobotami. Dachy dwuspadowe i pulpitowe kryte gontem. Wewnątrz wystrój barokowy, stropy płaskie z polichromią o motywach roślinnych. Nad wejściem do świątyni ganek wsparty na czterech słupach. Budowla otoczona jest pięknym starodrzewem. W sąsiedztwie cmentarza znajduje się interesujący pomnik o antywojennej treści. Powstał w 1931 roku autorstwa Maxa Habersetzera. Są to dwie płaskorzeźby. Na lewej przedstawiono lamentujące kobiety, na prawej żołnierze w mundurach niemieckich maszerujący do wieczności, a pomiędzy nimi wyryto nazwiska poległych w I wojnie żołnierzy-mieszkańców Dobrzenia. Naprawdę warto zawitać do tej miejscowości, aby lepiej poznać burzliwą jej historię. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Gierałcice

Opis: Miejscowość położona jest w powiecie kluczborskim, gminie Wołczyn i oddalona od Wołczyna w kierunku południowym. Znajduje się na szlaku Sakralnej Architektury Drewnianej woj. opolskiego. Ta stara miejscowość szczyci się pięknym zabytkowym kościołem drewnianym. Jest to świątynia ewangelicka. Pierwotnie istniała grobowa kaplica Gierałtowskich, w 1560 roku przejęta przez protestantów. W XVII wieku kaplicę przebudowano na kościół. Ten dom boży jest orientowany, konstrukcji zrębowej i sumiko-łątkowej, wieża konstrukcji słupowej. Całość posadowiona na podmurówce z cegły. Wewnątrz salowy (jednonawowy, nawa i prezbiterium tej samej szerokości) z emporami wspartymi na 8 słupach. Na ścianach widoczne zapiski czynione kredą, tablica poświęcona mieszkańcom Gierałcic poległych w czasie I wojny światowej. Wytrawne oko krajoznawczy zauważy bardzo ciekawą drewnianą figurę Mojżesza. Ołtarz barokowy. Dach świątyni dwuspadowy oparty na jednej kalenicy, natomiast wieża nakryta dachem namiotowym. Całość kryta gontem. W wieży dzwon z 1694 roku. Szczególnie polecam Gierałcice, nie omijać tej wsi podczas wędrówek w powiecie kluczborskim. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Karłowice

Opis: Miejscowość znajduje się na wschód od Brzegu. Znajduje się tu gotycki zamek będący własnością książąt brzeskich. Zamek posiadał cechy obronne, otoczony fosą, której fragmenty można obecnie zobaczyć. Na dziedziniec wchodziło się przez budynek bramny. W sąsiedztwie zamku był spichlerz i kaplica. Do dzisiaj zachowały się resztki parku krajobrazowego. Obecnie jest w prywatnych rękach, właściciele wyremontowali część mieszkalną na swoje potrzeby. Pozwalają zamek oglądać z zewnątrz. Wędrując po Ziemi Brzeskiej warto zobaczyć ten zamek. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Kolanowice

Opis: Miejscowość położona jest w powiecie opolskim, gminie Łubniany, nad rzeką Mała Panew. Od Opola oddalona jest w kierunku północnym. Dokumenty dotyczące pochodzenia Kolanowic pochodzą z XIII wieku. Z XVII-sto wiecznych dokumentów można dowiedzieć się, że Kolanowice należały do kościoła w Kostorzu Wielkim. Wieś stopniowo rozrastała się i w XVIII wieku miała młyn, wiatrak, szkołę, sklepy, masarnię i piekarnię, ale nie miała swojej świątyni. Dopiero w 1812 roku odbyło się poświęcenie drewnianego kościoła św. Barbary, który po dziś dzień zachwyca swym wyglądem rzesze turystów. Kościół ten nie został wybudowany w tej wsi, ale przeniesiony z Opola. Rok budowy datuje się na 1473 i pełnił funkcję świątyni klasztoru oo. Bernardynów. Znajdował się w sąsiedztwie nieistniejącej już bramy Bytomskiej. W XVII wieku obok niego wybudowano nowy kościół, a starszy św. Barbary, rozebrano i sprzedano do Kolanowic. Budowla jest orientowana, konstrukcji zrębowej z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Od strony wschodniej i południowej zabezpieczony sobotami wspartymi na słupach z zastrzałami. Dach dwuspadowy o dwóch kalenicach. Nad zakrystią dach pulpitowy. Całość kryta gontem. Wewnątrz kościół posiada wystrój barokowy. Polichromie posiadają motywy roślinne. Belka tęczowa oddziela nawę od prezbiterium. Na niej widoczna jest klęcząca pod krzyżem św. Maria Magdalena. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Parapet chóru oraz empory ozdobiono dwunastoma scenami z życia św. Barbary. Naprawdę warto zawitać do Kolanowic i zachwycić się pięknem miejscowej świątyni. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Krzywiczyny

Opis: Miejscowość znajduje się w powiecie kluczborskim, gminie Wołczyn i oddalona jest od Kluczborka w kierunku północno-zachodnim. Trudno jest ustalić lata powstania tej wsi. Istnienie jej przyjmuje się od 1483 roku, wtedy właśnie powstała kaplica. Około 1623 roku starosta kluczborski baron Adam von Frankenberg – Proschlitz ufundował nowy drewniany kościół dla mieszkających tu protestantów. Do końca II wojny to oni władali świątynią, a od 1945 roku jest katolicka. Krzywiczyny miały wielu właścicieli. Ostatni Rudolf von Watzdorf zmarł w 1944 roku, a jego rodzina wyjechała ze Śląska. Po zakończeniu wojny cały majątek został upaństwowiony. W tej ciekawej wsi warto zobaczyć wspomniany już kościół drewniany. Jest on orientowany, konstrukcji zrębowej, z dachem dwuspadowym o jednej kalenicy, wieży konstrukcji słupowej. Całość kryta gontem. Wystrój klasycystyczny, organy rokokowe. W niedalekim sąsiedztwie kościoła zachował się klasycystyczny pałac. Wybudowany w 1780 roku. Jest on murowany z cegły, otynkowany, na planie wydłużonego prostokąta, z dachem czterospadowym nakrytym dachówką. Częściowo podpiwniczony. Otacza go zaniedbany park z cennymi gatunkami drzew oraz piękną aleją klonów. Całość nie jest ogrodzona, widać wyraźnie ślady przeprowadzanego remontu. Tuż obok zespołu pałacowo-parkowego zachowały się zabudowania gospodarcze. Naprawdę warto zawitać do Krzywiczyn i obejrzeć ślady dawnej jej świetności. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Moszna

Opis: Wieś ze stadniną koni koło Krapkowic. Osobliwością jej jest zamek z XIX wieku, architekturą przypominający zamki bawarskie. W latach 1866 – 1945 właścicielem była rodzina Tiele-Winklerów. Zamek posiada 99 wież i wieżyczek, tyle, ile wsi wchodziło do majątku Tiele-Winklerów. Taką liczbą wsi właściciel chciał uniknąć płacenia podatków, ponieważ ten przykry obowiązek obejmował ziemian mający 100 i więcej wsi. Zamek otacza piękny park krajobrazowy ze stuletnimi rododendronami. Na końcu parku znajduje się rodzinny cmentarz Tiele-Winklerów. Opracowała Monika Pszczółkowska, foto Zygmunt Pszczółkowski

Radomierowice

Opis: Miejscowość znajduje się na terenie Stobrawskiego Parku Krajobrazowego, w powiecie opolskim, gminie Murów. Oddalone od Kluczborka w kierunku południowo-zachodnim. W tej starej opolskiej wsi, otoczonej z trzech stron lasem krajoznawcę zainteresuje miejscowy drewniany kościół. Wybudowany w latach 1786-1790 dla kolonistów niemieckich wyznania ewangelickiego. Byli oni sprowadzeni na te tereny przez Fryderyka II, aby rozsądnie i dobrze zagospodarować tereny leśne. Od 1945 roku świątynia jest katolicka. Orientowana, konstrukcji szkieletowej, wypełnionej murem z cegły i otynkowany. Autorem był architekt Chrystian Isemara. Kościół jest halowy, z emporami wzdłuż ścian, nakryty dachem gontowym, czterospadowym. Od strony zachodniej usytuowana jest dzwonnica również konstrukcji szkieletowej, nakryta hełmem i zwieńczona ośmioboczną latarnią z chorągiewką z datą 1790. Okna rozmieszczone są w dwóch rzędach. Przy kościele cmentarz, na którym rosną wiekowe dęby. Naprawdę warto zawitać do Radomierowic podczas wędrówki po pięknym Stobrawskim Parku Krajobrazowym. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Rogów Opolski

Opis: Miejscowość położona na północny – zachód od Krapkowic była w czasach piastowskich własnością zakonu templariuszy. W kolejnych latach właścicielami byli rycerze Cunado de Rogow i Werconis de Rogau. Wtedy w dokumentach istniał zapis o istnieniu zamku. Pod koniec XV wieku właścicielami byli hrabiowie Rogoysky z Rogoźnika na Morawach. Obecnie istniejący zamek to budowla renesansowa z XVII wieku, którą ufundowali Rogoysky. Po śmierci ostatniego z rodu Stefana Rogoysky było wielu właścicieli aż do zakończenia wojny. Po wojnie mieściły się tu magazyny PGR. W 1965 roku zrujnowany zabytek stał się własnością Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Opolu. Od tego czasu nastąpił jego rozkwit. Obecnie jako filia biblioteki opolskiej umieszczono cenne zbiory starodruków, rękopisów, map, listów, druków, grafik. Można zobaczyć mapę drzeworytową Śląska z 1545 roku. W zamku urządzono stałą ekspozycję rozwoju książki, dział archeologiczny prezentuje średniowieczne elementy wystroju wnętrz, groty strzał, skorupy dawnych naczyń. Zbiory te na zwiedzających robią ogromne wrażenie, dlatego szczególnie polecam odwiedzić Rogów Opolski. Opracowała Monika Pszczółkowska, foto Zygmunt Pszczółkowski

Stare Olesno

Opis: Miejscowość położona jest w powiecie Olesno, przy drodze krajowej nr 11 miedzy Olesno a Kluczborkiem. W historii tej wiekowej wsi było wielu właścicieli: Kosickich, Paczyńskich, Frankenbergów, Maltitzów i rodu von Lieres und Wilkau. W pobliżu tej miejscowości przebiega linia kolejowa Lubliniec – Kluczbork wybudowana w 1883 roku. Znajdują się tu ciekawe i mało znane obiekty krajoznawcze. W pierwszej kolejności należy wymienić kościół drewniany św. Marii Magdaleny z 1680 roku., znajdujący się na Szlaku Drewnianego Budownictwa Sakralnego. Jest on orientowany, konstrukcji zrębowej z wieżą na słup. Nawa jest szersza od prezbiterium i każda część nakryta oddzielnym dachem dwuspadowym. Całość oszalowana gontem. Nad nawą czworoboczna sygnaturka kryta daszkiem gontowym. Wewnątrz nawę od prezbiterium oddziela belka tęczowa ścięta na narożach. W ołtarzu głównym widoczny jest obraz MB z XVII w. Drugim interesującym zabytkiem wsi jest pałac z 1904 roku otoczony zabytkowym parkiem krajobrazowym z pięknymi pomnikami przyrody. Naprawdę warto Stare Olesno umieścić na trasie wędrówek pieszych po powiatach kluczborskim i oleśnieńskim. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska

Wędrynia

Opis: Miejscowość położona jest w powiecie kluczborskim, od Olesna oddalona o 10 km w kierunku południowo-zachodnim. Według dokumentów znana była już w 1305 roku. W XVIII wieku właścicielem jej był Pan Lubawski, posiadała 1 folwark, dwa młyny. Kolejnymi właścicielami byli już Niemcy. Od XIX wieku Wędrynią zarządzał Johann Gottlieb baron von Reiswitz. To on wzniósł we wsi istniejący do dziś pałac. Kolejnym właścicielem był jego syn Berthold Alexander von Reiswitz. Ostatnim do 1945 roku był Johann Gottlob Freiherr von Reiswitz. Po wyzwoleniu majątek wraz z pałacem z otaczającym parkiem krajobrazowym i folwarkami należały do PGR. Zamieszkany był przez pracowników, powoli ulegał dewastacji. Obecnie prywatny właściciel zadbał o przywrócenie dawnej jego świetności. Pałac pierwotnie klasycystyczny, w XIX wieku przebudowany w stylu neogotyku. Lecz krajoznawcę zapewne zainteresuje cenny zabytek architektury drewnianej. To kościół wybudowany na przełomie XVII i XVIII wieku. Jest on orientowany, konstrukcji zrębowej, kryty gontem, o dwóch kalenicach. Dach dwuspadowy. Na zewnątrz soboty. Wystrój świątyni późnobarokowy. Naprawdę warto zawędrować do Wędryni, która znajduje się na Szlaku Sakralnej Architektury Drewnianej w woj. opolskim. Opracowała i foto Monika Pszczółkowska